Kilometer vreters

Helaas hebben we maar 4 weken vakantie en daarom blijven we op sommige plekken maar 1 nacht. Zo ook in town of 1770. En dat vonden we allemaal wel jammer want deze shack (strandhut in het Australisch) is by far de tofste plek waar we tot nu toe overnacht hebben. Op de foto’s van booking.com zag het er al gaaf uit maar de realiteit was NOG beter. Wat ook niet hielp was de wetenschap dat we vandaag de langste afstand in 1 dag op het programma hadden staan: 725 km. Weemoedig reden we rond 8 uur weg. Gelukkig werden we na 15 minuten helemaal wakker omdat Sem 4 levende kangaroes langs de weg spotte. We keerde de auto en wisten een paar mooie foto’s te schieten voordat ze schichtig weg sprongen. Daarna gingen de kids een beetje dommelen en combineerde ik het lezen van mijn boek met het opzuigen van de omgeving. Die varieerde vandaag van zeer dor struikgewas, dorre zanderige heuvels met groene heuvels in de verte en werd naarmate we steeds noordelijker reden steeds groener en tropischer. De laatste 200 km zagen we heel veel suikerriet plantages en hadden we af en toe het gevoel dat we in Indonesie rondreden. Het hele gebied is zeer dunbevolkt en dat merk je ook aan de wegen. Zo'n 100 km na Brisbane is de snelweg opgehouden en rijden we op eenvoudige wegen waar je tussen de 80 en 100 km mag rijden. Daardoor doe je een stuk langer over de afstanden dan wij in Nederland gewend zijn

Wat ons ook opvalt is dat Australie wel aan de andere kant van de wereld ligt maar dat de maatschappelijke thema’s die spelen in dit land veel overeenkomsten vertonen met Nederland. Zo hoorden we op de radio een item over de omwenteling van de restaurant industrie waar in 18 maanden tijd de verhouding 85% mensen in het restaurant en 15% die eten bestelden is omgedraaid. Dat zien we natuurlijk ook in Nederland en daar dankt o.a. Sem zijn baantje aan. Maar ook de zorgen over de klimaat (Australia heeft dit jaar de droogste winter sinds 1974 gehad) spelen hier. Net als issues rondom extreem rechts.

Onze eindbestemming voor vandaag is Arlie Beach dat vooral bekend staat als de plek om naar de Whitsunday Eilanden te gaan. Op basis van de beschrijving had ik een middelgroot dorp verwacht maar het bleek een behoorlijk groot en toeristische stadje met een hele mooie haven en veel eet- en slaap gelegenheden. Onze slaapplek was een eenvoudige cabin op een camping. met een tropisch bos in onze achtertuin. Dikke kans dat we morgenochtend vroeg bij zonsopgang weer wakker worden door het knetter harde geschater van de Kookebarra (zoek maar eens op op youtube) en de vele Kackatoos. Ik hou er wel van.